deklaracja w tabeli Powszechnie używanym poleceniem CREATE jest polecenie CREATE TABLE. Jest to typowe zastosowanie: TABELA PRZEDSIĘBIORCZA [nazwa tabeli] ([definicje kolumn]) [parametry tabeli]. Definicje kolumn są następujące Lista oddzielona przecinkami, składająca się z jednego z następujących elementów Definicja kolumny: Nazwa kolumny] [typ danych] {NULL | NOT NULL} {NULL | NOT NULL} [nazwa kolumny] [typ danych] {NULL | NOT NULL}. Opcje kolumn Podstawowa definicja klucza: ( [Lista kolumn oddzielonych przecinkami]) ) Ograniczenia: KONSTRAKT} {KONSTRAKT}. Definicja ograniczeń] [definicja ograniczeń]. Specyficzne funkcje RDBMS Przykładowym poleceniem do utworzenia tabeli o nazwie employees z kilkoma kolumnami jest: pracownicy TABELU WIELKOŚCI ( POZYCJA INTEGRALNA KEY, imię_nazwa VARCHAR(50) nie ma wartości zerowej, last_name VARCHAR(75) nie dotyczy zero, nazwa VARCHAR(50) nie jest zerowa, data urodzenia Data nie jest zerowa ); Niektóre form
Historia DDL Pojęcie języka definicji danych i jego nazwa zostały po raz pierwszy wprowadzone w związku z modelem bazy danych Codasyl, gdzie schemat bazy danych został napisany w składni językowej opisującej rekordy, pola i zestawy modelu danych użytkownika[1] Później został użyty w odniesieniu do podzbioru Języka Zapytań Strukturalnych (SQL) do deklarowania tabel, kolumn, typów danych i ograniczeń. SQL-92 wprowadził do wyszukiwarek język manipulacji i tabele informacji o schematach. Tabele te zostały określone jako SQL/Schemata w SQL:2003. Termin DDL jest również używany w sensie ogólnym w odniesieniu do dowolnego języka formalnego do opisu danych lub struktur informacyjnych. DDL SQL Język zapytań ustrukturyzowanych Wiele języków opisu danych używa składni deklaratywnej do definiowania kolumn i typów danych. Strukturyzowany język zapytań (np. SQL) wykorzystuje jednak zbiór czasowników imperatywnych, których efektem jest modyfikacja schematu bazy danych poprzez dodanie, zmianę lub
